Auteur: admin

Het is de zomer van 2017 wanneer ik voor het eerst met een stand op Lowlands mag staan. Dit jaar heeft Lowlands een metamorfose ondergaan, waardoor ik vanuit mijn stand zo de vernieuwde Alpha tent ik kon kijken. Op deze manier krijg je tijdens het werken in de stand toch veel van het festivalgebeuren mee. De muziekkwaliteit is natuurlijk niet meer zo goed als in de tent zelf, omdat het inmiddels wat verwaaid aankomt.

Op een van de avonden trad Editors op, een van mijn favoriete bands. Om toch wat meer van de sfeer en het geluid mee te krijgen, besloot ik mijn collega even alleen te laten en naar de Alpha tent toe te lopen. Daar aangekomen was het inmiddels al zo druk, dat binnen staan geen optie meer was. Hoewel het het hele weekend al wat wisselvallig was geweest, had ik er geen moment aan gedacht om zelf even een festivalkleed mee te nemen. Hoe dom kun je zijn? Want natuurlijk brak op dat moment de hemel even open. Ik was weer heel snel terug in mijn stand.

Na afloop van het concert kwamen er drie vriendinnen aan de balie. Ik herkende ze al van eerder die dag. We keken recht in drie blije gezichten, met hun duimen omhoog. “Het werkt, hoor! We zijn droog gebleven.” Het bewijs dat we met ons kleed een stukje hebben bijgedragen aan het comfort op het festival, maakte alles weer goed. 

Als marktverkoper op festivals werk ik een beetje achter de schermen. Maar in het echte backstagegebied mag ik niet komen. Nee, geen glitter en glamour voor mij. Geen speciale plekken waar ik mag relaxen en geen speciale sanitaire voorzieningen. Op de grotere festivals zijn er wel gebieden waar werknemers kunnen kamperen en douchen. Maar op de wat minder grote festivals moet ik slapen en plassen waar ook de festivalgangers dat doen. Hoewel het daar best gezellig kan zijn, is het niet bevorderlijk voor mijn energiepeil. En ja, omdat het voor mij toch gewoon werk is, is een beetje nachtrust wel gewenst.

Maar soms is het wel de moeite waard om op het festivalterrein te blijven. Ik herinner me Pinkpop 2017. Nog voordat de bezoekers het terrein op mogen, ben ik met mijn partner bezig om het winkeltje weer netjes te maken. Tot ik op een gegeven moment heerlijke gitaren van het hoofdpodium hoor komen. De soundcheck is begonnen. Die gitaren klinken zo fijn en gaan zo lang door, dat het me nieuwsgierig maakt. Ik loop via het bijna lege terrein naar het podium toe. Heel dichtbij kom ik niet, want het voorste gedeelte is afgesloten. Maar toch herken ik de mannen van Kings of Léon. Hoe heerlijk staan zij te jammen. En wat bijzonder is het dat ik bijna de enige toeschouwer ben.

Ik ben ook menig maal wakker gemaakt door een soundcheck. Zeker geen onplezierige manier van wakker worden. Zelfs op Graspop, hoewel je daar veel muzikaal geweld verwacht, kwamen er heerlijke gitaarsolo’s naar me toe gewaaid. Totdat de zanger ook zijn geluid wilde testen, toen was het over met de pret. Het fijnst wakker worden was misschien toch wel afgelopen weekend op Retropop, met de zwoele geluiden van Bryan Ferry. Ik moet eerlijk bekennen dat ik bijna geen muziek van hem ken, behalve ‘Avalon’ van de toenmalige band Roxy Music. Maar met, zoals mijn partner het noemde, zijn slaapkamerstem was het relaxed wakker worden.

Afgelopen weekend was het dan zover, het eerste festival van het seizoen. Vrijdagmiddag moest ik aanwezig zijn om op te bouwen. Waarom zo vroeg is met nog steeds niet duidelijk. Dit festival bleek echter minder goed georganiseerd dan ik gewend was. Allerlei vage verwijzingen naar parkeerplaatsen die nog niet open waren. Waar moest ik dan slapen die nacht? Ik kan heel eenvoudig mijn bus ombouwen tot camper nadat ik mijn spullen uitgeladen heb. Maar dan wil ik nog steeds niet wildkamperen, met het risico op een boete.

Ik besloot op Google te zoeken naar een camperplek. Niet eens zover van het festivalterrein bleek zich er een te bevinden. Dankzij Google Maps werd mij de weg ernaartoe gewezen. Maar helaas had “Miep” van Google Maps niet door dat de weg ergens open lag en dus geblokkeerd was. Waar nu heen? Impulsief reed ik een ander weggetje op. Prachtig, dat wel, maar ook daar geen kampeerplek. Dus nogmaals zoeken op het internet. Een nieuwe locatie gevonden en ernaartoe gereden. Maar daar was ik al voorbij voordat ik het door had, omdat het een onverhard smal pad was tussen de velden van Gelderland. Even verderop zag ik een bord “kamperen bij de boer 100 mtr” met een pijl naar links. Daar dan maar het pad opgereden. Voordat ik goed en wel geparkeerd had, stond er al een ouder mannetje naast me. “Kom je hier een festival organiseren?”. Degenen die mijn, nogal opvallende, bus kennen, zullen weten dat waarom hij dit zei.

Na een heel gezellig en gemoedelijk gesprekje wees hij mij een plek tussen de perenbomen, met uitzicht over de velden. Prachtig! Wat een rust en wat een mooie wereld. Ik hoefde er niet lang over na te denken om te besluiten dat ik de rest van het weekend hier ook zou overnachten. Mannetje vond het prima, ook toen ik zei dat ik de volgende nacht pas middernacht terug zou keren, met mijn collega en haar auto.

Die volgende avond stond hij, voordat ik goed en wel uitgestapt was, alweer naast de bus. “Hebben jullie het leuk gehad?” Mooi mannetje!